IO Pages
, 2002 12: AM
A.C.I.D. is de eerste volwaardige CD van het voor mij totaal onbekende Hongaarse gezelschap after @ all. En om maar meteen met de conclusie te beginnen, dit is een vreemde en bizarre plaat. De heren noemen het zelf Futurock en daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Deze band legt zichzelf duidelijk geen stijlbeperkingen op. Het ene moment is het progressief richting Dream Theater, zoals in Chameleon. Het andere moment gooit men het over een alternatieve boeg, zoals in de nummers Dust_in and Hoffman. Hier zijn de invloeden van groepen als Korn en Tool in ruime mate aanwezig. Maar ook voor een fijnzinnige ballad als L’Imagne D’Une Etoile, compleet met saxsolo, draait deze formatie zijn hand niet om. Voeg aan dit bonte geheel nog een snufje Depeche Mode en King Crimson toe en je hebt een aardig beeld van de sound van after @ all. Speltechnisch en productioneel valt er weinig aan te merken op deze schijf maar aan mij is deze experimenteerdrang niet besteed. Voor mensen met een brede, avontuurlijke muzikale belanstelling is dit album echter best het proberen waard.
Joost Boleij
|