Deze CD bevat een poging om moderne muziekstijlen zoals pop, rock, jazz en elektronische elementen te integreren in de klassieke muziek. Nu is dit al meer gebeurd, denk maar aan James Last, Berdien Stenberg, Thijs van Leer en André Rieu of aan The Nice, Emerson Lake & Palmer, Ekseption, Tomita en Wendy Carlos. Die produceerden overwegend arrangementen van bestaande klassieke stukken. Rondo Veneziano bracht eigen composities die lekker in het gehoor liggen en ook Jon Lord experimenteerde in de jaren ‘70 met Deep Purple, maar ook solo (Gemini Suite en Sarabande) met klassiek/rock projecten. Fugato Orchestra behoort bij deze laatste categorie, want de klassiek opgeleide Balázs Alpár uit Hongarije (geboren in 1982, dus pas 22 jaar!) componeerde dertien van de vijftien stukken zelf en arrangeerde de andere twee. Alpár verzamelde een aantal jonge muzikanten om zich heen die het klassieke orkest en koor vormen en vulde het aan met akoestische gitaar, basgitaar, drums en percussie. Alpár bespeelt zelf piano, synthesizer en tilinko (een traditionele Hongaarse fluit zonder vingergaten). Een kleine greep uit het materiaal van Neander Variations. Witches’ Sabbath is een swingende compositie voorzien van synthesizer. Het fraaie Neander Valley Chase daarentegen is te vergelijken met de Mandalaband. Ook Peace Of Mine is van ongekende schoonheid met een hoofdrol voor Alpár op piano. Virelai heeft Keltische invloeden, voornamelijk door de blokfluitbijdrage. Prachtig is het romantische Serenade met een jazzy intermezzo op piano en opnieuw blokfluit. In Joke soleert Alpár heerlijk op piano met fluit- en orkest ondersteuning. Als extraatje is nog 19 minuten video toegevoegd waarop een liveregistratie van het orkest in Budapest (november 2003) te zien is. De nummers Etnoid, Hoquetus en een compilatie van enkele andere composities zijn daarin te bewonderen. Het is geweldig hoe deze jonge virtuoos een brug weet te slaan tussen klassiek en moderne muziek.

Leo Hoekstra